Back home

Hallo iedereen, het "dutchteam" is weer veilig thuis gekomen! Vrijdagavond laat weer in ons eigen bed gestapt. En thuis alweer een beetje aan het wennen. Het is wel vreemd om hier dan de supermarkten weer vol te zien liggen en mensen te horen zeuren over kleine dingen... terwijl 12 uur vliegen hiervandaan de mensen gewoon zo gelukkig zijn met wat ze hebben en leven bij elke dag.

We wilde nog even een bericht schrijven over hoe het allemaal gegaan is en wat de vorderingen van de school zijn. In Mahatalaky hebben we geen internet gehad 3 weken lang, lekker rustig hoor,haha! We zijn van Fort Dauphin naar Mahatalaky gegaan met een gammele bus, 3 uur lang schommelen, en misselijk zijn. Toen we aankwamen in Mahatalaky stond de school al overeind. Je kunt dat zien op de eerste foto. In de drie weken dat we er waren hebben we heel veel cement gemixt. Voor de fundering van de veranda voor de school , voor de zijkanten en de binnenwanden van de school. Uit fort dauphin , de kust plaats waar Azafady office is gevestigd, kwamen een paar mannen mee als constructie team. Zij gaven aanwijzingen voor de bouw en hielpen ook keihard mee. Je ziet ze ook wel op de foto's. De bouw van de latrine is aardig opgeschoten. Veel stenen gemaakt met eigen gemaakt cement, en opgemetseld. Helaas ook niet helemaal af kunnen maken. Na ons vertrek is het constructie team weer terug gegaan naar Mahatalaky om de school en de latrine af te maken.

De organisatie Azafady heeft ons super goed begeleid en opgevangen als dat nodig was! Van het vliegveld en naar het vliegveld gebracht. De eerste dag dat we in Fort Dauphin aangekomen waren kregen we ook gelijk een presentatie te zien over de scholenbouw in Madagascar en we kregen te horen dat er op dit moment maar 60% van de kinderen (6 tot 12) in Madagascar naar school gaat. Het aantal kinderen dat doorleert is vele malen lager. Met de hulp van Azafady zal dit de komende jaren wel beter worden.

We hebben veel armoede gezien in Madagascar, we gingen met het idee erheen dat het een arm en onderontwikkeld land was, maar nu we het met eigen ogen gezien hebben kunnen we er ons pas echt een voorstelling van maken. De wereld is echt ongelijk verdeeld. Wij hier in Nederland zijn TE rijk!

Eigenlijk elke dag dat we aan het bouwen waren hebben we goed weer gehad, gelukkig maar want alles wat met cement gemaakt moet worden kan geen regen gebruiken, 2 dagen in de laatste week heeft het echt aan 1 stuk door geregend en behoorlijk wat onweer gehad ook. Was wel jammer want we wilde nog zoveel doen. Iedereen was aan het schuilen voor de regen nadat we de fundering gemetseld hadden voor de school, Wij 2 gingen de constructie mannen helpen in de regen. De enige zonder regenkleding;) Ook nog maar een keer gedoucht in de regen. We voelde ons best wel schoon na zo een douche hoor! Beter als een emmer douche achter een stuk zeil. Het was hard werken en we hebben veel kunnen betekenen voor de lokale bevolking. Het liefst gaan we terug om de school helemaal af te kunnen maken , maar onze tijd is voorbij. We zetten wat foto's erbij om jullie een indruk te geven van onze tijd in Mahatalaky.

Na de drie weken werk in Mahatalaky hadden we nog 5 dagen in Fort Dauphin , hier hadden we een hotel kamer met douche bed en wc. Even bijkomen van al dat harde werken. En wat anders gegeten dan rijst en bonen. $ avonden pizza omdat die op loop afstand van het hotel was. s'avonds kan je maar beter niet in het donker over straat daar. We zijn vaak naar het strand geweest , ook een dag naar een lemuren park. We hebben met 2 jongens die uit Mahatalaky met de vrachtwagen bus mee waren gegaan pizza gegeten wat ze nog nooit gegeten hadden. Je had hun gezichten moeten zien. Zo blij! Overdag gingen ze vaak met ons mee als bodyguard naar het strand. Kan maar beter met 2 jongens erbij dan met 2 meiden alleen. 1 keer probeerde er andere onze tas mee te nemen op het strand , maar dat hadden onze bodyguards gelukkig in de gaten.

De terugvlucht naar de hoofdstad Antananarivo ging goed. Al ging de vlucht wel veel eerder als dat we in ons hoofd hadden. We hadden het gelukkig optijd door. 2 nachten nog in het hotel geweest waar we de eerste nacht ook verbleven. We zijn nog samen de stad in geweest voor souvenirs, konden nu wat woordjes Malagasy spreken dus dat was wel vertrouwd. Al werden we wel door iedereen nagestaard.. maar daar wen je aan. 6 november s'ochtends de taxi genomen naar het vliegveld. De reis naar huis kon beginnen. Alles goed gegaan! Nu zijn we veilig thuis en kijken we terug op een onvergetelijke ervaring ! We willen TERUG!!!